ΑΡΧΕΙΟ ΤΕΥΧΩΝ

Το σύνδρομο Sjögren είναι μια χρόνια αυτοάνοση ασθένεια με ευρεία κλινική έκφραση, που εκτείνεται από την οργανο-ειδική εξωκρινοπάθεια έως ποικίλες συστηματικές εκδηλώσεις. Το 6-10% των ασθενών με σύνδρομο Sjögren εξελίσσονται σε μη Hodgkin Β-κυτταρικό λέμφωμα, που αποτελεί την κύρια αιτία αυξημένης θνησιμότητας στο σύνδρομο Sjögren. Η ανάπτυξη λεμφώματος έχει συνδεθεί με την έκφραση διαφόρων κλινικών, εργαστηριακών και ιστοπαθολογικών δεικτών. Οι υποκείμενοι παθογενετικοί μηχανισμοί της ανάπτυξης του συνδρόμου και της λεμφωματογένεσης δεν είναι γνωστοί· θεωρείται όμως ότι η ετερογένεια των κλινικών φαινοτύπων των ασθενών με σύνδρομο Sjögren και το ευρύ φάσμα έκβασης της νόσου αντικατοπτρίζει τη δράση διακριτών και πολύπλοκων παθογενετικών μηχανισμών.

Στο σύνδρομο Sjögren συγκεκριμένο πρότυπο έκφρασης miRNAs έχει συνδεθεί με μειωμένη λειτουργική ικανότητα των σιελογόνων αδένων, καθώς και έκφρασης των αυτοαντιγόνων Ro/SSA και La/SSB. Επίσης, μειωμένα επίπεδα miR200b-5p miRNA στους σιελογόνους αδένες έχουν συνδεθεί με MALT-λέμφωμα, κάτι που αποτελεί ένδειξη για υποκείμενο μηχανισμό λεμφωματογένεσης στο σύνδρομο Sjögren. Πράγματι, τα miRNAs της οικογένειας miR200b θεωρούνται κρίσιμοι ρυθμιστές της έκφρασης των ογκογονιδίων και των κατασταλτικών γονιδίων αυτών. Από αυτή την άποψη, η υπορρυθμισμένη έκφραση του miR200b-5p στους σιελογόνους αδένες των ασθενών με σύνδρομο Sjögren και MALT-λέμφωμα μπορεί πιθανά να αντιπροσωπεύει ένα παθογενετικό μονοπάτι για την ανάπτυξη λεμφώματος. Στην παρούσα μελέτη, θα μελετηθούν τα επίπεδα έκφρασης του miR200b-5p στους σιελογόνους αδένες ασθενών με σύνδρομο Sjögren που: α) δεν έχουν προγνωστικούς παράγοντες για την ανάπτυξη λεμφώματος· β) μελλοντικά ανέπτυξαν λέμφωμα (προλεμφωματικοί ασθενείς)· και γ) είχαν MALT-λέμφωμα. Θα αναλυθεί η αξία τους στην πρόγνωση του λεμφώματος στους ασθενείς με σύνδρομο Sjögren, αναμένοντας σημαντική συμβολή στην πρόγνωση και κατανόηση της λεμφωματογένεσης στο σύνδρομο Sjögren.